یکی از اهداف انقلاب اسلامی رسیدن کشور به استقلال اقتصادی و نفی وابستگی به بیگانگان است و تلاش نظام اسلامی بعداز پیروزی انقلاب اسلامی بر این اصل استوار شد که با کاهش وابستگی به بیگانگان و کشور های خارجی و بلوک غرب بتوانیم روی پای خو د بایستیم وبه مرز خودکفایی برسیم.

در زمانی که در بحبوحه جنگ تحریم ها هر روز شدید تر  می شد اداره جنگ و تامین هزینه های ان، تامین سلاح و مهمات  و ادوات جنگی چیزی بود و که مردان انقلابی دولت و رزمندگان ما خود دست به تولید  می زدند.. در زمانی که در سال های 60 و 61 چاههای نفت ما بر اثر اثابت موشک دچار حریق و در آتش می سوخت و بطوریکه غربی های می گفتند ما باید بیاییم این انتش شعله ور را مهار کنیم اما فرزندان جهادگر بسیجی با ایثار  و از خود گذشتگی در مقابل هچمه حملات هوایی دشمن موفق به مهار آن شدند موجب  تعجب بیگانگان گردید و زمانی که همین فرزندان جهادگر بسیجی به دیدار حضرت امام رفتند امام فرمود باور کنید که ما می توانیم.

 اما امروز بعد از گذشت 38 سال از انقلاب اسلامی برخی بر این باورند که در زمینه تاسیس پالایشگاه، اکتشاف، فروش و غیره باید با طرف خارجی  قرار داد بست تا آخرین نو آوری و تکنو لوژی را در زمینه صنعت نفت وارد کشور کردتا صنعت ملی نفت همانند دیگر کشور ها رشد و شکوفا شود و این یعنی وابستگی به استقلال اقتصادی

مقام معظم رهبری در طی چند سال با تببین شعارهای اقتصادی  در هر سال جهت ها و مسیر ها را در رسیدن به این اصل استقلال اقتصادی مشخص کرده اند و حتی در سخنرانی امسال مقام معظم رهبری در حرم حضرت امام خمینی  یکی از شاخصه های انقلابی گری را در استقلال همه چانبه کشور  بخصوص استقلال اقصادی  عنوان کردند و چطور ممکن است در قرارداد های جدید نفتی اجازه به طرف مقابل داده می شود که 30 درصد از منابع داخلی و بقیه از خارج از کشور انهم بمدت بیش از 20سال داده شود.

طول مدت این قرارداد 20 سال است که تا 25 سال قابل افزایش بوده و در موارد اکتشافی نیز تا هفت سال به این مدت افزوده خواهد شد (یعنی در مجمع 32 سال). لذا بکارگیری این قرارداد در حجم وسیع با سقف یک میلیون بشکه در روز معادل تمام طرح توسعه برنامه محقق نشده در برنامه پنجم و نیز برنامه ششم توسعه، به معنای واگذاری بخش عظیمی از اختیارات حاکمیتی وزارت نفت به شرکت‌های نفتی خارجی است. این در حالی است که در حال حاضر هیچ یک از کشورهای صاحب نفت دنیا دیگر اقدام به عقد قراردادهایی با چنین دوره زمانی نمی‌کنند.
2- ماده 4 به موضوع انتقال تکنولوژی پرداخته است و این موضوع در غالب قراردادهای نفتی کشور با ادبیات و روش‌های مختلف درج گردیده است، ولکن نکته ضعف اصلی که در این مدل نیز ملاحظه می‌گردد، نبود تضمین و الزام حقوقی و اقتصادی در تحقق این بند است. لذا می‌بایست ساختار مستقلی برای نظارت بر تحقق این بخش تهیه، و جریمه و تشویق لازم برای پیمانکار توسط آن نهاد اعمال گردد.
3- همچنین یکی از نکات ابهام در عملکرد شرکت‌های خصوصی ایرانی، عدم اشتراک این شرکت‌ها در ریسک قراردادی با طرف خارجی بوده است. این در حالی است که درصورت عدم تعریف صحیح ریسک و تقسیم ان میان طرفین، شرکت ایرانی نقش فنی خود را از دست خواهد داد و در فرآیند اصلی توان تصمیم‌گیری و دخالت نخواهد داشت. از طرفی بدون قبول بخشی از ریسک قرارداد، انگیزه‌ای برای ایجاد زمینه دریافت فناوری توسط شرکت ایرانی وجود نخواهد داشت.
4-  طبق ماده 4 بند ت، در شرکت بهره‌برداری موضوع بند الف ماده 11، سمتهای مدیریتی، حسب مورد و شرایط مورد توافق که در قرارداد خواهد آمد، چرخشی می‌باشد. در سازمان مدیریتی این شرکت، سمتهای مدیریت اجرایی به تدریج به اتباع ایرانی واگذار می‌شود تا امکان انتقال دانش فنی و مهارتهای مدیریتی به طرف ایرانی به خوبی میسر گردد.
حال شرکت بهره‌برداری موضوع بند الف ماده 11 تعریف مشخصی ندارند. شرکت‌های موضوع بند الف ماده 11 شرکت‌های ایرانی صاحب صلاحیت می‌باشند. حال آیا قرار است سمت‌های مدیریت اجرایی این شرکت‌های ایرانی به اتباع بیگانه واگذار شده و مجددا به تدریج به اتباع ایرانی واگذار شود؟ تغییر طرف ایرانی به اتباع ایرانی نیز ممکن است محل اختلاف واقع شود. چه اینکه طرف خارجی می‌تواند یکی از کارمندان خود را که اتفاقا از اتباع ایرانی است در سمت مدیریتی بنشاند.
5- در متن مصوبه به هیچ عنوان تصریح وجود ندارد که در صورت بروز اختلاف و عدم توافق میان طرفین، موضوع به چه نحو جمع‌بندی می‌گردد؟ ماده 8 در این باره سکوت اختیار کرده است.
6- مطابق نامه مقام معظم رهبری، می‌بایست مرجع حل اختلاف، قانون حاکم بر قرارداد و قانون حاکم بر رسیدگی اختلافات، زبان قرارداد و زبان رسیدگی به اختلافات در این چارچوب معین شود. حال آنکه تنها موردی که در این مصوبه به آن اشاره شده، قانون حاکم بر قرارداد است. ملاحظات امنیتی و حفاظتی در همکاری با شرکتهای بین‌المللی و دسترسی آنها به اطلاعات محرمانه میادین نیز در هیچ بندی از این مصوبه مورد اشاره قرار نگرفته است. در نامه رهبر معظم در مورد قراردادهای جدید ذکر شد که باید شرایط عمومی قراردادهای موضوع تصویب نامه باید به نحوی تنظیم گردد که شامل شرایط تفصیلی موضوعات مختلف مربوط به قرارداد از قبیل روش‌های تامین مالی، انتقال تعهدات قراردادی، انتقال سهام شرکت پروژه، تحریم و فورس ماژور و ... باشد. حال آنکه در این مصوبه در مورد خیلی از این مسائل سکوت مطلق اختیار شده و در مورد برخی دیگر، تنها به یک اشاره مختصر اکتفا شده است. از طرفی در متن پیش‌نویس قراردادهای تهیه شده، موضوع تحریم‌ها بطور کل از لیست شرایط فورس ماژور حذف و بصورت مبهم ذکر شده است.
۷- شرکت عملیاتی مشترک موضوعی پر ابهام در مصوبه است که  موجب ایجاد رانت و کارتل‌های بسیار عظیم نفتی در بخش بالادست صنعت نفت با درآمد چند صد میلیون دلاری برای برخی شرکت‌های خاص داخلی و عدم تعریف صحیح مسیر انتخاب این شرکت‌ها می‌شود.

28 مرداد 1332 سالروز واقع تلخ و جنایات دیگری از آمریکا و انگلیس  برعلیه مردم ایران و تثبیت قدرت شاه بود62سال پیش در چنین روزی سازمان مخفی اطلاعات انگلیس و آژانس اطلاعات مرکزی امریکا با کمک عوامل داخلی طرفدار محمدرضا پهلوی کودتایی علیه نخست وزیر وقت ایران برنامه ریزی و اجرا کردند که برای چند دهه جنبش عدالت و استقلال خواهی در ایران را به تعویق انداخت.

به گزارش مجله تاریخ فرادید، در 28 مرداد سال 1332 "کیم روزولت" مامور مخفی اداره اطلاعات امریکا سیا نقشه کودتایی که با همکاری اداره اطلاعات مخفی انگلیس و جمعی از افسران مخالف دولت و عوامل محمدرضا پهلوی طرح ریزی کرده بود را به اجرا در آورد و دولت مصدق که برای ملی کردن صنعت نفت حاضر به سازش با انگلیس نشده بود را از قدرت ساقط کرد.

 در این تاریخ مصدق که به دنبال تصویب قانون ملی شدن صنعت نفت، بیش از دو سال پیش به نخست وزیری رسیده بود در مذاکرات پی در پی با دولت بریتانیا حاضر به سازش نشد و حتی شکایت انگلیس به دیوان لاهه و شورای امنیت سازمان ملل متحد را نیز بی نتیجه گذاشت؛ پس از آن دولت انگلیس چاره را در برکناری نخست وزیر از سمت خود دید.

 گرچه مصدق تا مدتی توانست در مقابل فشارهای عوامل داخلی و خارجی مقاومت کند اما انجام رفراندوم برای انحلال مجلس و تلاش برای تضعیف شاه باعث شد مخالفان داخلی و خارجی او برای برداشتنش متحد شوند.

 در 25 مرداد و سه روز قبل از کودتا شاه در فرمانی که ارتشبد زاهدی را به عنوان نخست وزیر معرفی می کرد اولین گام عملی برای عزل مصدق و کودتا را برداشت. مصدق پس از دیدن دستخط شاه آن را نپذیرفت؛ شاه در این زمان از کشور فرار کرد و منتظر به نتیجه رسیدن کودتا شد.  

 سه روز پس از گام اول مرحله دوم عملیات آغاز شد و کیم روزولت فرمانده عملیات در صبح این روز با دادن پول به ارتشیان، ولگردان و اوباش تهران آنها را علیه دولت به خیابان ها کشاند.

 مرحله نهایی عملیات با انتقال ارتشیان وفادار به شاه توسط تانک ها و ماشین های مستشاران امریکایی به درب خانه مصدق و تصرف آن انجام شد؛ مصدق ساعاتی بعد بدون مقاومت تسلیم شد و ارتشبد زاهدی قدرت را در دست گرفت.

در روز ۲۶ مرداد ۱۳۶۹ اولین گروه آزادگان ایرانی پس از سال‌ها  اسارت در زندان‌های رژیم بعث عراق با ورود به کشور به جمع خانواده‌های خود  بازگشتند .

این رویداد دو هفته پس از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام و ۲ روز پس از آن صورت گرفت که صدام در نامه‌ای به هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت ایران بار دیگر عهدنامه ۱۹۷۵ الجزیره را پذیرفت و به شرایط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد و از جمله قول عقب‌نشینی از مرزهای ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد.

هنگامی که رزمندگان ایرانی در زمستان سال ۶۵ پشت دیوارهای بصره رسیدند قطعنامه ۵۹۸ مطرح و در سال ۱۳۶۶ به تصویب سازمان ملل متحد رسید. ایران در محتوای قطعنامه نکات مثبت و منفی آن را مورد تأمل قرار داد بنابراین در اولین موضع‌گیری نه آن را رد کرد، نه پذیرفت.

در ۲۷ تیرماه سال ۱۳۶۷ پذیرش قطعنامه ۵۹۸ طی پیامی از طرف امام خمینی اعلام شد. عراق پذیرش قطعنامه را به منزله ضعف ایران تلقی کرد و با همراهی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بار دیگر مرزهای ایران را مورد تجاوز قرار داد. مرصاد عملیاتی بود که در پاسخ به تجاوزگری منافقین در عملیات فروغ جاویدان آنان طراحی شده و متجاوزان را به شکست کشاند.

عراق بعد از این شکست که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های جهانی و منطقه‌ای داشت، دریافت که در تحلیل دلایل پذیرش قطعنامه از سوی ایران دچار خطا شده است. صدام در ۱۷ مرداد ۶۷ به ناگزیر آتش‌بس را پذیرفت و اعلام آمادگی کرد که وارد مذاکره شود.

پس از آتش‌بس و شروع مذاکرات دقیقا دو سال طول کشید تا مبادله اسرا بین دو کشور ایران و عراق به مرحله اجرا درآید، در صورتیکه مطابق بند ۳ قطعنامه ۵۹۸ سازمان ملل و بر اساس کنوانسیون سوم ژنو مصوب ۱۲ اوت ۱۹۴۹، پس از مخاصمه جنگ باید تمام اسرا بدون تأخیر به کشور خود بازگردانده شوند.

شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۱۸ مرداد ۶۷ قطعنامه ۶۱۹ را تصویب کرد و به موجب آن گروه ناظران نظامی ایران و عراق و سازمان ملل (یونیماگ) که حدود ۴۰۰ نفر از ۲۵ ملیت مختلف تشکیل شده بود در مرزهای دو کشور ایران و عراق مستقر شدند.

پی‌گیری‌ها و مذاکرات فیمابین دو کشور دنبال می‌شد تا اینکه در ۲۶ رمضان ۱۴۱۰ برابر اوایل اردیبهشت ۶۹ صدام، رئیس‌جمهور وقت عراق طی نامه‌ای خطاب به مقام رهبری و رئیس جمهوری وقت خواستار مذاکرات در راستای صلح شده و پیشنهاد کرد که روز عید مبارک فطر ملاقات مستقیم در یک کشور ثالث مثل عربستان انجام گیرد. هاشمی رفسنجانی، رییس‌جمهوری وقت در پاسخ نوشت: «ما مصممیم که در راه صلح همانند دوران دفاع، اعتماد مردم را به همراه داشته باشیم» و پیشنهاد داد قبل از تماس رؤسای دو کشور، نماینده‌ای از سوی طرفین در کشوری ثالث وارد مذاکره‌ شوند و درباره آنچه باید انجام گیرد گفت‌وگو کند تا زمینه تصمیم‌ نهایی را فراهم سازد. 

باب مکاتبات باز شد و ادامه یافت تا اینکه در تاریخ ۶۹/۵/۱۷ ایران طی نامه‌ای بر معاهده ۱۹۷۵ تأکید کرد. رییس‌جمهوری عراق نیز در پاسخ طی نامه‌ای در ۲۳ مرداد ۶۹ آن را پذیرفت و با تاکید بر اینکه «به هر آنچه می‌خواستید دست یافتید»، نوشت: «مبادله‌ فوری و همه جانبه اسرای جنگ به هر تعدادی که در عراق و ایران به سر می‌برند، از طریق مرزهای زمینی و از راه خانقین - قصرشیرین و راه‌های دیگری که مورد توافق قرار می‌گیرد صورت خواهد گرفت و ما آغازگر این اقدام خواهیم بود و از روز جمعه ۱۷ اوت ۱۹۹۰ [برابر با ۲۶ مرداد ۱۳۶۹] به آن مبادرت خواهیم کرد... با این تصمیم، ما دیگر همه چیز روشن شده و بدین ترتیب همه آنچه را که می‌خواستید و بر آن تکیه می‌کردید، تحقق می‌یابد.»

 اینچنین بود که در تاریخ ۲۶ مردادماه اولین گروه اسرای جنگی آزاد شده و به آغوش ملت بازگشتند. تمامی مردم ایران این پیروزی را جشن گرفته و شور و هیجانی در خانواده‌ها و محله‌ها ایجاد شده بود. در تاریخ ۲۷ مرداد ۶۹ رئیس‌جمهور ایران خطاب به صدام نوشت: «اعلام پذیرش مجدد معاهده ۱۹۷۵ از سوی شما تبدیل آتش‌بس موجود به صلح دائم و پایدار را هموار ساخت.»

هاشمی رفسنجانی خود درباره نامه‌نگاری‌ها با صدام می‌گوید: «مکاتبات حساس و کارگشای اینجانب با صدام دیکتاتور بغداد در فضا و شرایطی خاص از بیم و امید شکل گرفت که نهایتا به آزادی آزادگان انجامید، ضمن آنکه امروز هم وقتی حامیان سابق صدام دوباره آن نامه را می‌خوانند، به خاطر ادبیات خاص آن عرق شرم بر پیشانی خویش می‌بینند. 

اسرای سرافراز ایرانی از چند نقطه مرزی با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت حرم امام خمینی و همچنین دیدار با آیت‌الله خامنه‌ای از نخستین برنامه‌ها و اقدامات مشترک آزادگان ایرانی بود. آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار با آزادگان گفت: «... یکی از چیزهایی که شما را، دل‌هایتان را زنده نگه می‌داشت، ‌پر امید نگه می‌داشت، یاد آن چهره و روحیه پرصلابت امام عزیزمان بود. آن بزرگوار هم خیلی به یاد اسرا بودند. حال پدری را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت می‌شود فهمید... مسأله اسارت طولانی فرزندان این ملت به نوبه خود امتحان دیگری بود که ملت ما با موفقیت آن را به انجام رسانده و اسرای ما همانند ملت ایران از خود آزادمردی نشان دادند و سرانجام با موفقیت و سرافرازی به وطن بازگشتند...شما در دوران اسارت شرایط سختی را گذراندید، اما در عین حال با حفظ دین و اعتقادات و دلبستگی خود به اسلام، امام و انقلاب موجب افتخار و آبرومندی ملت خود در برابر دشمن شدید.»

26مرداد 1369 روز  شیرین ملت ایران در باز گشت آزادگان عزیز به میهن اسلامی است روزهایی که ملت فرزندان مقاوم که در سیاه چال های حزب بعث سرود مقاومت و ایستادگی را سرود به آغوش ملت باز گشتند آزادگانی که با تحمل شکنجه های سنگین  تسلیم صدام و صدامیان نشدند روز 26 مرداد 1369  یک روز نیست 10سال مقاومت تا دل بغداد است 10سال رساندن پیام رزمندگان به جهانیان است 26 مرداد یک نماد مقاومت و یک پیروزی ملت است که فتح الفتوح نظام اسلامی است. آمدند حریت و آزادگی را برای ما ارمغان آوردند.آمدند تا بگویند امام زمان خود را در دل بغداد تنها نگذاشتند. جا دارد این روز بزرگ که موجب شادی ملت و امام و خانواده های معظم آزادگان است به این اسوه های صبر و بردباری به آزادگان و آزادمردان و شهدایی که در ساهچال های حزب بعث به شهادت رسیدند و خانواده های معظم ایثارگران و آزادگان عزیز تبریک و تهنیت عرض شود و بگویم اگر ایستادگی شما عزیزان در دوران اسارت نبود ما به پیروزی های بزرگ در جبهه ها و صحنه های بین المللی نمی شدیم اقتدارامروز نظام اسلامی مرهون  ایستادگی و بردباری شما دوران اسارت باد یاد و نامتان بر تارک تاریخ بشریت مستدام باد

سال 67 بود سالهای آخر جنگ سالی که نظام جمهوری اسلامی بر اساس شرایط و نظر کارشناسان جنگ قطعنامه 598 را در تاریخ 27 تیر پذیرفت تا به دنیا اعلام کند ایران جنگ طلب نیست. اعلام کند جمهوری اسلامی از دین و ناموس و تمامییت ارضی  خود در برابر یک کشور بلکه 150 کشور دفاع نمود.پذیرش قطعنامه به معنای ضعف دفاعی و مالی کشور مان نبود اما دشمن تصورش این بود که لشکر ایران ضعیف شده است لذا در روز 28 تیر صدام از مرزهای زمینی و هوایی دومرتبه حمله کرد و در مرز شلمچه وارد خاک ایران شد  و خیال کرد می تواند خواب 8 سال قبل دو مرتبه تعبیر کنداما دفاع رزمندگان ما مانع از آن شد که صدام بتواند چیزی بدست آورد. در غرب کشور منافقین که تا دیروز در بمب گذاری شهر ها و اماکن و در کشور عراق بعنوان ستون پنجم برای صدام کار کردند با همین خیال واهی از مرزهای قصر شیرین با لشکر 1000 تانک حمله ور شدن و امید وار بودندکه رجوی بتواند در طی 3 روز دیگر با فتح تهران در میدان آزادی جشن بگیرد زهی خیال باطل که اگر چهدر مرحله اول با پیشروی در داخل مرزهای غربی حتی از اسلام آباد و سر پل ذهاب  گذشتند تا نزدیکی های کرمانشاه رسیدنداما درایت و تدبیر فرماندهان عملیات بویژه شهید صیاد شیرازی با پدافند بسیار خوب در تنگه ای در نزدیکی کرمانشاه که بعنوان تنگه مرصاد لقب گرفت توانست ضربات سنگین بر لشکر منافقین وارد کند و بسیاری از سران و فرماندهان منافقین را به درک واصل کندو ادوات نظامی آنان را نابودو بسیاری اسیر و بقایا پا به فرار گذاشتند و این بزرگترین ضربه به منافقین بود و یکبار دیگر توان و اقتدار نظامی کشور مان را بالا برد.جا دارد در 5 مرداد سالروز این عملیات غرور آفرین به شهدای عزیز بخصوص شهید صیاد شیرازی درود بفرستیم و سلامی به همه فجر آفرینان بکنیم و بگویم افتخارات دیروز در جبهه جنگ اقتدار امروز در عرصهای بین المللی انقلاب اسلامی ایران است