«حجاب» از ارزنده‌ترين نمودهاي فرهنگي، اجتماعي در تمدن ايراني اسلامي مي‌باشد که پيشينه آن به قبل از ورود اسلام مي‌رسد، اما در فرهنگ اسلامي به اوج تعالي و منتهاي ارزش و اعتبار خود مي‌رسد. حجاب و عفاف؛ پديدة‌ مذهبي ارزشي مهمي در تعاليم اسلامي مي‌باشد و توجه به زمينه‌هاي فرهنگي اجتماعي به عنوان بستر آن بسيار شايسته و لازم مي‌نمايد و اشاعه و تعميق آن نيازمند آموزش‌هاي بنيادين و مداوم در خانواده، مدرسه، دانشگاه و اجتماع است. بديهي است که در کنار شرايط مساعد اجتماعي، براي ارزش تلقي کردن و الگوپذيري اين فرهنگ، نيازمند دروني و نهادينه شدن آن در وجود افراد مي‌باشد. بدون شک رسيدن به اين هدف، نيازمند مشارکت و توجه جدي همة نهادها و دستگاه‌ها به صورت مستمر و هدفمند مي‌باشد

1-     عمل به دستورات  قرآن وپیشوایان دینی  در خصوص حجاب ورعایت حریم زن ومرد

2- در اولويت قرار دادن موضوع حجاب و عفاف در برنامه‌هاي دستگاه‌هاي اجرايي کشور براي مقابله با روند فزاينده بدحجابي

3-- نظارت بر رعايت حريم حجاب و عفاف در سازمان‌هاي دولتي و عمومي و نظارت و تأکيد بر ضرورت رعايت سادگي و پوشش و فرم‌هاي اسلامي و حضور ساده و بي‌آرايش در محيط کار به دليل تأثير منفي بر مراجعين.

4-گسترش و تقويت مراجع قانوني براي ترويج پوشش اسلامي در جامعه.

5- اصالت‌بخشي به فرهنگ عفاف از طريق محصولات متنوع فرهنگي، هنري متناسب و ممانعت از

 6- ترويج فرهنگ مدگرايي منفي در محصولات و کالاهاي فرهنگي

7- حمايت عملي از طراحان و توليدکنندگان پوشاک‌هاي ساده و اسلامي در جهت ايجاد تنوع در الگوهاي پوشش اسلامي

8- به تصوير کشيدن ابعاد شخصيت‌هاي الهي اسلام چون حضرت زهرا (س)، حضرت زينب (س) و زنان نمونه از صدر اسلام تا دوران معاصر در مناسبت‌هاي مذهبي و ملي و تأثير آن در فرهنگ‌سازي و گسترش ارزش‌هاي اسلامي به صورت جذاب.

9- آسيب‌شناسي بدحجابي و ابتذال فرهنگي با انجام فعاليت‌هاي پژوهشي و تحقيقاتي

10- تجلیل از بانوان  ودختران برتر در پوشش عفاف وحجاب در ادارات ومدارس ودانشگاهها

و..........